هدف قانون گذار از تعیین قوانین ایجاد امنیت و آرامش برای یک جامعه است ، در صورتیکه هررفتاری موجب سلب این امنیت و آرامش شود ، پیگیری و مشمول مجازات می شود .
برخی از رفتارهایی که موجب ازبین رفتن امنیت و آرامش می شوند در قالب جرم ، نام گذاری شده اند و زیر مجموعه ی جرایم علیه امنیت قرار گرفته اند.
به تعدادی از آن ها اشاره خواهیم کرد:
- بغی و افساد فی الارض
- محاربه
- تشکیل ، اداره ، عضویت در جمع یا دسته با هدف بر هم زدن امنیت کشور
- تبلیغ علیه نظام
- و…
بغی و افساد فی الارض
به طورکلی هر فردی که مرتکب جرایمی برعلیه امنیت داخلی یا خارجی کشور شود مفسد فی الارض شناخته می شوند و مجازاتشان اعدام می باشد.
افرادی که به صورت گروهی مقابل نظام جمهوری اسلامی ایران به صورت مسلحانه قیام کنند ، باغی محسوب می شوند و در صورتیکه هرکدام از سلاح استفاده کنند ، محکوم به مجازات اعدام می شوند.
محاربه
محارب از ریشه حرب در معنای سلب می باشد که در مقابل واژه ی صلح قرار می گیرد. که منظور از محاربه جنگیدن همراه با ایجاد ترس به واسطه استفاده از سلاح می باشد.
براساس ماده ی 279 از قانون مجازات اسلامی ” محاربه عبارت است از کشیدن سلاح به قصد جان، مال یا ناموس مردم یا ارعاب (ترس)آنها به نحوی که سبب نا امنی در محیط شود. اگر کسی با انگیزه شخصی علیه یک یا چند شخص خاص سلاح بکشد، ولی در اثر ناتوانی موجب سلب امنیت نشود، محارب محسوب نمی شود.”
تشکیل ، اداره ، عضویت در جمع یا دسته با هدف بر هم زدن امنیت کشور
هرفردی که با ایجاد یا عضویت در گروهی ؛ با هرعقیده و مذهبی تحت هر عنوان و شرایطی اقداماتی برای بر هم زدن نظم کشور انجام دهد اگر محارب محسوب نگردد ، محکوم به حبس می شود.
همچنین عضویت در اینگونه گروه ها مشمول موارد ذکر شده می گردد مگر اینکه فرد اثبات کند از اهداف گروه بی اطلاع بوده اند.
تبلیغ علیه نظام
براساس ماده 500 بخش تعزیرات قانون مجازات اسلامی ؛ افرادی که برعلیه نظام جمهوری اسلامی تبلیغاتی انجام دهند و یا با هدف همراهی گروه و سازمان های مخالف نظام جمهوری اسلامی باشد جرم محسوب شده و مرتکبین آن مجازات می شوند.