نکاح عقدی است به معنای ازدواج است و در این عقد مانند سایر عقود نیاز به رضایت طرفین دارد ، ارتباط بین زن و مرد برای تشکیل خانواده یا زندگی مشترک عقد “نکاح” نام دارد.

به موجب این عقد زن و مرد می بایست تکالیفی را بر عهده بگیرند و در مقابل یکدیگر انجام دهند از جمله این تکالیف می توان به پرداخت نفقه ی زن توسط مرد و تمکین زن (به معنای انجام وظایف) از جمله زناشویی در زندگی مشترک اشاره کرد.

قابل ذکر است که عقد نکاح به دو صورت موقت و دائم صورت میگیرد.

الف) عقد موقت :

نکاح موقت که به صیغه یا نکاح انقطاعی معروف است ؛ برای مدت محدود و معینی است که مهریه از شروط اصلی نکاح موقت می باشد .(ماده 1095 قانون مدنی)

در عقد موقت مرد هیچ الزامی به پرداخت نفقه ندارد و پس از پایان مدت عقد موقت هم زوجه (زن ) حق هیچگونه ادعایی برای پرداخت نفقه نخواهد داشت ، مگر اینکه در عقد موقت نفقه ی زوجه(زن) شرط شده باشد و در این صورت زوج (مرد) موظف به پرداخت می باشد.

همچنین مرد و زن در عقد موقت از یکدیگر ارث نمی برند حتی اگر توافق یا شرطی در این خصوص کرده باشند. اما فرزندی که حاصل ازدواج موقت می باشد هیچ تفاوتی از نظر حق و حقوق ، دریافت نفقه و ارث بری با فرزند ازدواج دائمی ندارد.

ب)عقد دائم:

ثبت نکاح دائم از شروط اصلی تشکیل آن می باشد؛ به واسطه ی نکاح دائم ، زوج و زوجه (زن و مرد ) برای همیشه نسبت به یکدیگر محرم می شوند.

در نکاح دائم تمامی حقوق از جمله نفقه ، مهریه ، ارث به زوجه(زن) تعلق می گیرد.